Slovanstvo ve svých zpěvech: Kniha V. Písně lužické.


Ludvík Kuba, Pardubice 1887

105

Original:

Serbja so do Němcow hotowachu,
słowčka pak němscy ’šće njemóžachu.

Swoje sej koniki sedłowachu,
swoje sej wotrohi připinachu.

Swoje sej mječiki připasachu,
do pola runeho zjězdźowachu.

Prěni króć na wójnu wućahnychu,
wulke tam dobyće wudobychu.

Hdyž bě to zhonił tam kral tón jich wjeŕch,
dał je jich wšitkich wón před sebje přińć.

Wšitkich wón jara je wukhwalował,
do swojich wojakow wšitkich je wzał.

Druhi króć na wójnu wućahnychu,
wulke tam dobyće wudobychu.

Hdyž bě to zhonił tam kral tón jich wjeŕch,
dał je jich wšitkich wón před sebje přińć.

Dał je jich wšitkich wón zwoblekać
do samoh’ čorlacha čeŕwjeneho.

Třeći króć na wójnu wućahnychu,
wulke tam dobyće wudobychu.

Hdyž bě to zhonił tam kral tón jich wjeŕch,
dał je jich wšitkich wón před sebje přińć.

Dał je wón kóždemu ryzy konja,
hišće tón swětły mječ k zejhrawanju.

71. Srbská reja.

(Z vlastních zápisek.)

Hornolužická.