135
i głodno, żyjem sobie swobodno, choć chłodno i głodno, żyjem sobie swobodno.
Stoi żołnierz na kwarterze,
ostatnią gęś babie bierze;
choć itd.
Baba idzie do rotmistrza,
a gęś z garka łeb wytrzyszcza,
choć itd.
Baba wraca od rotmistrza,
a gęś idzie do tornistrza,
choć itd.
Indyk ze wsi wyskakuje,
gdy żołnierza we wsi czuje,
choć itd.
Żołnierz koszuli nie pierze,
bo gotową z płota bierze,
choć itd.
I kur także nie opuszcza,
gdy mu głod bardzo dokucza,
choć itd.
92. Hajej, nynej, dadej.
(Kolberg II.)
Hajej, nynej, dadej, moje malé dítě, kdybys by-
lo hodné, zulíbala bych tě, zulíbala bych tě!
Original:
Oj, lulajze, lulaj, moje małe dziécię,
zebyś było dobre, [nie bijali by cię.]