133
90. Požehnej nás, ó Pane Ježíši.
(Kolberg XVIII.)
Požehnej nás, ó_ Pane Ježíši,
na tu cestu do kostela;
žehnej, matičko, i vy, tatíčku,
rodina mi žehnej celá.
Mám jenom matku, tatíčka nemám,
toho mi už zakopali;
pros boha Syna i Matky jeho,
by tě za něj požehnali.
My už jdeme, vycházíme z domu,
jen Katuška nechce s námi;
matičko a vy tatíčku drahý,
udělte mi požehnání.
Rozmysli ještě, Katuško, dohře,
než kněz bude tě snoubiti;
není to na rok — na dvě jen léta,
to na celé živobytí.
Original:
Błogosław ze nam Panie Jezusie,
juz idziem do kościoła;
i wy matusiu i wy tatusiu,
wsyćka rodzina moja.
A matusie mam, tatusia nimam,
któz mi wesele sprawi?
Proś Pana Jezusa i Matki boskiéj,
to cię pobłogosławi.
A juz idziemy, juz wychodziemy,
z nami Kasińka nie chce,
i wy matusiu, i wy tatusiu,
błogosławcie mnie jesce.
Rozmyśłać se było, nadobna Kasiu,
boś ty nie małe dziécię;
boć to nie na rok, boć to nie na dwa,
bo to na całe życie.